İbrahim Tetik Şiirleri - Şair İbrahim Tetik

Tenezzül etmeyerek kimseye,
Duymadan minnet kimseden,
Tâlibiz illâ ki,izzetle ölmeye,
Vermeden tâviz haysiyet,onur ve şereften.....

Şan,şöhret,makam ve mevkiye,

Söyleme sırrını dostuna,
Söyler oda kendi dostuna,
Sen sakla içinde sırrını,
Ki, mağlup edersin o zaman düşmanını.....

İyi seç dostunu,

Hissettim tâ yüreğimin derinliklerinde sevgini,
Sıkı sıkıya bağladım,hiç kopmamacasına,
Bıraktım artık kendi hâline,coşkun hislerimi,
Uçuşuyor hayallerim,küheylân misâli çatlamadan koşarcasına.....

Bıkmayıp usanmadan,aynı gayret aynı hızla,

Çalışmakta tıkır tıkır,
Fabrika misâli bedenimiz,
Her bir uzvumuzun,
Görevi,işlevi ayrı ayrı,
Yüklendikleri sorumluluklar,
başka başka,

Çiçekler bahar da açar;
Meyve verir,
Dal budak,salkım saçak,
Bekler o anı kâinat,
Serilip serpilmek,
Bürünüvermek için yeşilliklere......

Bile bile kendini,
Atma tehlikeye,
Dağılmaya müsâit bedenini,
Zannedersin polattan ne diye? .....

Şehir misâli bedenin,

Kıpraşmaz bir yaprak bile,
Olmadan izni onun,
Dağ ve taşlar geliverir dile,
Mucizedir tek izâhı bunun.....

OL dedimi oluverir herbirşey,

Tane tane dizilir kelimeler ağzında,
Vurgulu vurgulu,işler dinleyen herkesin kalbinde,
Kıssadan hisse çıkartılır,herbir anlatılanlardan,
Merhem olur nasihatler,dinleyenlerin dertlerine.....

Lâf lâfı açar,koyulaşır muhabbet,

Heryeni gün,biz'lere verilmiş birer bahşiş,
İki hayat'ın,ihtiyaçlarını karşılamak için,
İyi kullanalım,değerini bilelim ki,
Ebedi saadet'ler,olsun ebedi biz'lerin.....

Bir nefes alışımız,dünya'lara bedel,

Bekleme,
Bekleme hiç beni,
Yok tâkâtım gelmeye,
Ne olur,
Ümit verme,
Umutlandırma,