İbrahim Şevki Karanlık Şiirleri - Şair İ ...

Önce yakınlar gelecek,
Göz yaşları dökecek.
Sonra,acılar dinecek.
Akıllarına,
Geriye ne kaldığı gelecek.
Bakacaklar,

Siyaset engelliyor,
Alınacak tedbirleri.
Adım adım geliyor,
İstanbul debremi.
Almayanlar önlemleri;
Gömerken ölüleri,

Pervane,
ışığa uçar.
Işık ise
Onu yakar.
Pervane,
Aşıktır ışığa,

Bir adam balon satıyor.
İpin ucunda,
Renk renk balonlar.
Balonlar,
Bulutlara doğru yükseliyor.
Kalın bir ipe bağlı uçuyor.

Yürüyorum,
Yağmura hasret kıraç topraklarda.
Kırlaşmış saçlarıma ve sakalıma
Kıraç toprakların tozu yapışıyor,
Saçım ve sakalım daha da beyazlaşıyor.
Çorak dağ yamaçlarına Güneş vuruyor,

Mavi ufka bakıyorum.
Bulutlarda,
Annemi arıyorum.
Annem,
Bir bulut oldu.
Ben annemi istiyorum.

Mavi dalgalar,
Vururken kıyıya;
Uzanıp kumsala
Martıları dinlemek.
Oturup kayalara
Denizi seyretmek.

Sanki bir oyun sahnesidir,şu Dünya.
Bizler de geldik,oynamaya bir temaşa.
Kimileri oynarken komedya,
Kiminin rolüne,düştü drama.
Rolünü bitirip,inerken sahneden,
Ne mutlu,bırakanlara

Geç kalanlar,
Tarihten ibret almada.
Acele etmeliler,
Aklı başa koymada.
Halkın tepkileri,
Yükselirken dört bir tarafta,

Ben,
Iraklı küçük kızım.
Amerikalı,
Size bu laflarım.
Özgürlük getireceğiz dedin,
Başımıza bombalar indirdin.