İbrahim Pataz Şiirleri - Şair İbrahim Pataz

Masumları öldürür,
Vahşice vicdansızlar,
Ümmetin çektiğine
Öz yanar vicdansızlar.
İbrahim PATAZ
12.01.2008 Osmaniye

Efsane bir partinin, devleri yalan çıktı.
Silahının setleri, yivleri yalan çıktı.
Seviyesiz söz etti, halkına, inancına,
İlkeleri, Önderi, Savları yalan çıktı.
İbrahim PATAZ
01.06.2008 OSMANİYE

Tepemizde tepişirken böyükler,
Laflarından zarar gördü Türkiye’m.
Öter davul gibi içi oyuklar
Koflarından zarar gördü Türkiye’m.

Şenlik yapıp eğlendiler tepede,

Gene tabut, gene ağıt, göz yaşı,
Hain elle, vuruluyor Mehmet’im.
Kim olursa olsun, fitnenin başı,
Tuzak, sana kuruluyor Mehmet’im.

Sözde, dostların var, yere giresi,

Kulak ver de dört köşeyi bir dinle
Sömürgenler ne diyorlar emmoğlu?
Yaptığına bak da niyeti anla
Ülkeleri buduyorlar emmoğlu.

Harp açarken güçsüzlerin yurduna

Daha şafak sökmeden yükseklerden ibibik,
Sabahı müjde eder, geceden çalıp düdük,
Bıldırcınlar uyanır, derler ki, güdük güdük,
Gecemiz güzel geçti, ne yandık, ne üşüdük.
Çiçeklerin kokusu, sarar sokağı bağı.
Her gün neşeyle başlar ilkbaharın sabahı.

Suçluların artmasının
Temelinde eğitim var
Sevgi saygını bitmesinin
Temelinde eğitim var.

Memleketin oğlu kızı

Bir bak hele Müslüman’ın yurduna
Savaşlara alan oldu emmoğlu.
Kimi içten kimi dıştan vuruyor
Ülkeleri viran oldu emmoğlu.

Çile çekmek Müslüman’ın kaderi

Elini vicdana koy da karar ver,
Huzuruna nasıl çıktım hakim bey?
Gel de yetiştiğim ortamı bir gör,
Bataklığa neden çöktüm hakim bey?

Babam kışlasından tabutla dönmüş,

Senelerce özlem ile beklendi
Umutlara yeni umut eklendi
İnsanlığın kara bahtı aklandı
Nebiler nebisi doğdu bu gece.

Karanlıkta ışık doldu beşere