İbrahim Pataz Şiirleri - Şair İbrahim Pataz

Yılın her gününde dört mevsim yaşar
Haline hayranım Anadolumun.
Yükseğe kar yağar enginde bahar
Gülüne hayranım Anadolumun.

Uyanan dallardan ışkın çıkıyor

Taşımazlar kibir gurur
Hak Yolunun yolcuları.
Deryalar üstünde yürür
Hak yolunun yolcuları.

HAKK’a bağlıdır özleri

Ne bir yara ne hastalık ne büyü.
Düşenler çıkamaz bir dipsiz kuyu
Tadanlara sorun siz o tutkuyu
Aşkı yaşayanlar bilirler ancak.

Kuşatır bedeni sarar ervahı

Âdem oğlu onuruyla
İnsan olmak zor arkadaş.
Namusuyla arı ile
İnsan olmak zor arkadaş.

Edinen kendine şiar

İrfan ışığın ile karanlık yırtılacak.
Eğitimle insanlar kemlikten kurtulacak.
Yoklukları yok edip, varlığı artıracak.
Adil ölçüler ile, değerler tartılacak.

Azim ile bu yolda, yürümeye koydun baş.

Ne güzel var etmiş var eden varı
Dünyanın mihneti varla güzeldir.
Baktıkça bakarım uzaktan arı
Bizim yüce dağlar karla güzeldir.

Asil olan bilir kendi soyunu

Bölge bölge paylaşıldı yurdumuz,
Kuvvetler dererek, kovduk düşmanı.
Ne cephane vardı, ne de ordumuz,
Çeteler kurarak, kovduk düşmanı.

Toplandık, biz bize, aldık kararı,

Gönüllü katıldık, biz o oyuna,
Ütmeyince, Avrupa’ya almazlar.
Şartlarını, değiştirip boyuna,
Tutmayınca, Avrupa’ya almazlar.

Alacağız derler, sizi sıraya,

Kişi kendi aklına güvendikçe yanılır
İmansız yaşayanlar can verir mihnet ile.
Bu dünyadan göçenler arkasından anılır
Kimisi hürmet ile kimissi nefret ile.
İbrahim PATAZ
18.04.2015 Osmaniye

Fitne fesat saptırmasın gerçeği
Tarih boyu çile çekmiş Bu Millet.
Batılı yaşarken karanlık çağı
Uygarlığa ışık yakmış Bu Millet.

Hakkı adaleti emir buyurmuş