İbrahim Pataz Şiirleri - Şair İbrahim Pataz

İnsanlık tarihinde çektik kula kulluktan
Usandık canımızdan bıktık kula kulluktan
Her devirde olacak Nemrutlar Firavunlar
Allaha kul olalı çıktık kula kulluktan.
İbrahim PATAZ
11.08.2011 Osmaniye

Yitirdiğim doğruları,
Görüp duyan arıyorum.
Yanlışları eğrileri,
Bilip diyen arıyorum.

Kolay değil çile çekmek,

Güzel ama, insanların adları,
Barış, bize kurşun saçtı be gardaş.
Özümüze, maya ettik yadları,
Şirin’lerin, tadı, kaçtı be gardaş.

Hürriyet’i sorma, şımarık, şirret,

Erkeğinin sadık eşi
Anadolu kadınları.
Her ailenin temel taşı
Anadolu kadınları.

Ömrü çalışmakla geçer

Avrupalı alet edip uyumu,
Birliğimi bozacaklar uyumla,
Sahiplenip şehrimi, köyümü,
Tepemizde gezecekler uyumla.

Biz etmek istiyor bize bizleri,

Haydi gözün aydın, çağdaş firavun,
Kul, kula kul oldu, duy bayram eyle
Sana eğilmezse, eğer bir boyun,
Vur, öldür, canına kıy bayram eyle.

İnanıyor ise kişi Allah’a,

Geriye çevirdim geçen zamanı
Şimdi bana yıllar günden beride
Benimle yaşıyor her tatlı anı
Aha çocukluğum dünden beride.

Kalu Bela’daki ahtım amanım

Ömrümün sonuna ulaştı yaşım,
Gayri görünüyor yol mezarıma.
Vasiyetim sana sır arkadaşım,
Koyma çelenk çiçek, gül mezarıma.

Doğdum büyüdüm de istemem köyü,

Şişirilmiş balonlardan farkı ne?
Ünü büyük sayınlara bak hele.
Görevi ne uyruğu ne ırkı ne?
Makamdaki hainlere bak hele.

Kusursuz işliyor kurulu düzen

Atamızın cennetten gelmesi adem ile.
İnsanlığın dünyada olması Adem ie.
Alacaklı borcunu nerede ister bilmem?
Azrail’in canımız alması adem ile.
İbrahim PATAZ
07.02.2010 Osmaniye.