İbrahim Ormancı Şiirleri - Şair İbrahim ...

Yoz dünya,
Naylon düşler,
Belki bu yüzden,
Ufacık bir sevgi kırıntısına,
Tamah edişim bundandır...
Peki utanmalı mıyım?

Üzerine geldiğinde her şey,
Bir şarkı mırıldan…
Allah’a can borcundan başka,
Kimseye borçlu değilsin can…
Sen dimdik tut onurunu…
Unutma; hep yalnızdır insan! ...

Yine de dayanırmışım acıya
Dertlerimi anlatsam hele
Nietzsche bir kez daha çıldırırdı
-Kimbilir-
Yoksun,yoksun işte
Yokluklar boşluklardan daha

Sen hangı masaldan geldin Julia?
Sen hangi ülkenin sultanısın?
Biliyorum benim sorularım Türkçe
Sen anlamazsın...
/Ama Julia
İnan beni bir kez görürsen

Saat on sekiz,yirmi bir
Akşam arsız bir kadın misali
Evimin penceresinden sızdı...
Radyo'da Müslüm Babamız
Girdi boğuk sesiyle,damardan

Sen hangi gecenin,yıldızısın?
Hangi, yalnızlığın,merhemi sevgili!
Sen hangi kışın baharısın?
Hangi, pranganın,anahtari sevgili!

***

Babamı yolcu ettim bugün,
Yüreğimde hazan mevsimi
Anladım
Sözlüklere sığmıyormuş gurbet! ...

*

Neden bütün oyunlarda
Kısa çöpü çeken benim
Tekmil kibritlerin arasından
Kısa çöpü çeken benim
****
Neden bütün parklarda

Kafanda binbir sorun, binbir meşakkat, binbir telaş,
Günden güne, kötüye gidiyor dünyanın ahvali...
Yüreğinde kopan fırtınalar, hiç bitmeyen savaş,
Üzerimize sinen ise hep umutsuzluğun, bıkkınlığın hali....
*
Seni boğuyor farkında mısın, bu sokaklar, bu düzen, bu kalabalık,

Birgün ben de;
Yıldız olacağım, olacağım..
Bin yıl sonra,
Yapayalnız bir şairin,
Esin kaynağı olmalıyım...
*