ANAM'A ,
Bugün senden kalan tek hatıra; durgun ama içinde kaybolmak istediğim fotoğrafındı...
O fotoğrafına bakıp belki içinde bir ‘oğlum, kurban olurum diye başlayan bütün benliğimi besleyen sıcak şefkatin saklıdır diye defalarca baktım.... Ama defalarca!.....
ama senden eser yoktu ANNE...
SAHİ FOTOĞRAFTA ANALAR NİYE KONUŞMAZ ANNE?..
Senin boş baktıgın yerde,
ben o boşluğun içinde hikayemle boğuluyorum....
Boş sahi boş mudur?..
Ya da doldurulamayan kısım mı?
Veyahut dolabilme ihtimali olan boşluk mu?...
Yani herkes farklı görüyor!
Yürüyeceksin arkana bakmadan ...
deniz, ''yürü diye bağıracak yürü!...
İçindeki sese yürü...
vardır elbet sahilde rotasız yolcuları bekleyen bir gemi...
geçmişim diye arkana mı bakmak istersin..
.bak bir geriye hani ayak izlerin....
Gurbetin Ortasında
Çok uzaklarda bir şehir var;
Bedenime yakın, ruhuma uzak.
Rüzgârı bile yabancı uğulduyor;
Kaldırım taşlarında adımlarım,
İNSAN NE İÇİN YAŞAR...
Ya da insanı hayata bağlayan NE?....
Sevgi
Menfaat
Ümit
İnanç
GEÇ UYANAN VİCDAN GEÇMİŞİ DEĞİŞTİREMEZ!...
Ey uyya kalmış vicdanlar; size bir şey söyleyim mı?...
Siz vicdanınızı döşek eyleyip keyifle uyurken yine de ben vicdanınızın sabahına güvenerek acıdan ölmedim, acıdan ölünmüyormuş.....
Ama inan içim çöl gibi ıssız...
Senin beni ıssız bıraktığın yerde benden unutmamı beklerken...
Ama unutmak öyle açıp kapatabildiğim bir elektrik düğmesi değil ki... git deyince bellekten gitmiyor yaşananlar....
Herkesin Ayşesi farklı be gülüm..içmek bahane...
Sen ondaki Ayşeyi bir bilsen bir bilsen.
Ayşe diyemez nutkun tutulur sadece içerdin...
Sonra da sarhoş işte derdin..
Kim neyle şarhoş kim bile...
Alkol ile sarhoş olan sarhoş mu ola ki
İNSAN HANGİ DİNDEN, HANGİ MİLLETTEN OLURSA OLSUN Adem' de birleşiyor.
Adem' de savrulan insan,
Adem' de birleşiyor aslınla....
İnsanlığını, iç sesini kaybetmediği sürece,
İnsan hangi coğrafyada, dinde, millette, ırkta olursa olsun insan aynı insan!....
BÜTÜN MESELE İNSANLIĞINI KAYBETMEMİŞ İNSAN OLMAK! VE BUNA HİZMET ETMEKTE....
Ülkeler, denizler, okyanuslar geçtim,
Nice Müslüman ve gayri müslim insan gördüm,
Ve geldiğim nokta;
DİN, NE ERKEĞİN SARIĞI,
NE DE KADININ BAŞÖRTÜSÜ; DİN,VİCDAN VE AHLAKTIR!
Ve dahi gördüm ki ;
İnsanız hepimiz…
Her birimiz, o büyük insanlık ailesinin birer üyesiyiz. Gökkubbenin altında, yeryüzünün üstünde aynı havayı soluyor, aynı sudan içiyoruz. Havasız ve susuz kaldığımızda hayatımız tehlikeye giriyorsa, eşitiz demektir.
Güneş, ayrım gözetmeden doğuyor hepimiz için; ay, ışığını kimseye kimlik sormadan serpiyor gecelerimize. Kutup yıldızı, yolunu kaybedenlere yön gösterirken ayrım yapmıyor; bulutlar, rahmetini hangi toprağa indirirse indirsin, Rahmân’ın merhametine aracılık ediyor.
Varsın birileri bizi birbirimize düşman etmeye, parçalamaya, gerilim üretmeye kalkışsın… Biz, insan olmanın ortak paydasında birleştiğimizde, gökkubbenin altında da, arzın üstünde de bütün ayrılıkları aşabiliriz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!