İbrahim İmer Şiirleri - Şair İbrahim İmer

…………“sen, neden hep yakarsın da;
…………aşk üşütür insanı
…………oysa senin, sudan ılık yüreğinde
…………çözünmek isterdim ben
…………ay durusu bir şey kalsın isterdim ardın sıra”

Gel gör tabip bir zat halim neyledin
Derinden derine viran eyledin

Arzular çoşarak ederken şaşkın
Bende senin gibi kuluydum Hakk’ın
Dermanı yok mudur bu deli aşkın

Suçluymuş gibi bakma aşkın tek hakikati
Eskiyen yorgun yüzün yüreğini çalmakta
Gülüm bensiz ağlama göz yaşını silemem
Aşkta onur denen şey sevgiye sadık kalmakta

Düş olsam gözlerimde, yüreğine coşkun kın

Güzel duruyor dalda bakarken tatlı kiraz
Yanında kopardığım hoş kokan güldü biraz
Pembe fistan ne güzel, dudaklar sanki kiraz
Yanaşma babam oyar dedi şuh güldü biraz

Yorgun bakışları umut saçarken
Dağ ağladı göz bebeği şişerken
Eridi koca dağ gözler önünde
Dağ ağladı göz bebeği şişerken

Yıllar sonra buldu küçük evladı

Vakit gecenin ikisi, şimdi kar yağıyor, üşüyorum soğuktan,
Üşümek hasretin kendisimidir, soğuktan yada korkudan,
Acımasız bir kurşun yaladı az önce yüzümü,
Sızlanmaya gerek yok, kolay değil vatan bekçisi olmak korkmadan.

Mevzideyim, iki bin üç yüz metre yerden yüksekte,

Ve hoyrat çektiğin kapının sesi
Akabinde son sözün dü “elveda”
Ben yıllarca seni dinledim oysa,
Lüzumsuz cümlelerin eşliğinde

Asi rüzgarlara inat, sadece

Düşlerimden daldın
döşüme ansızın
Aklımı çeldi hayalin
Hasretinin çekilmez yanlarını
sakladın gülüşlerime
Kanadı kırılmış kuşlara döndüm

Eğer bir örs isen kendini sabit tut, eğer bir çekiç isen zamanında vur.
G.Herbert


Pencereyi açıp sesimi duyurabildiğim en uzak noktaya hemen hemen her gece bağırmak istiyorum “Zaman benden aldıklarını geri ver”.
“Zaman benden aldıklarını geri ver”.

Türkü yakıp adın ile
Aşkı söyler sefil İmer
Gece gündüz seni sorar
Neredesin bahar yüzlüm

Nefes nesef kesik kesik