İbrahim İmer Şiirleri - Şair İbrahim İmer

Yalnız hayatıma girip sessizce,
Var mı böyle çekip gitmek sinsice?

Beklemeden istasyona girecek son sevgi trenini,
Gözü yaşlı bırakarak geride sevenleri
Açık denizde bir filikada terk etmiş gibi sensizliği,

Dudaktan gerdana giden en kısa yolda,
Aceleye hiç gerek yoktu vakit darda olsa,
Doymalıyım dudaklara, yarın yoksun nasılsa,
Önemli değil öpmeye gitmek gerdanı,
Yokluğunda lazım, kokunun yatağa sinme derdi olmasa.

Yağmurdan sonra sevdim sevişmeyi.
Adını koyamadığım,
öksüz bir güneş doğardı içime!
Güller tomurcuklanırdı
umudun ön bahçesinde,
arka bahçemde özenle yetişen

Uyurken çok tatlıydın, başın omzumda,
Güzelliğin saçılmış, sessizlik çökmüş dudaklarına
Sonbahardı Ankara’da, aşkların mevsiminin ortasında,
Bebek gibi masum görünüyordun, uyurken çok tatlıydın.

Öyle tatlıydın ki melekler gibi, ellerin avuçlarımda,

Kocaman bir yürek taşıyorum sanırdım bağrımda,
Ne yar var köyümde, nede yürekte kısmet.

Bense şehrin en kalabalık mahallesinde yaşıyorum,
Arkadaşımı arıyorum telefonla, yüz vermiyor,
Dizi seyrediyormuş plazma televizyonda,

Biliyorum
Bugün senin doğum günün,
Bekliyorsun elimde bir tek gül ile
Unutmadım, geliyorum

Çok aradım,

Ben ölürsem eğer; sakın ağlama
Kıyamam göz yaşlarına gülümün
Gel yoldaş ol yüreğimi dağlama
Gözlerinden gelir belki ölümüm

Ben ölürsem eğer; cennet goncası

Seni düşünüp ağladım dün gece
Yar diye sineme kazıdım seni
Dilime sürtünen birkaç kem hece
Çekici saptama yapamaz yani

Bir çift yeşil gözdü beni alan

ŞAİR / OZAN GÖZÜYLE TOPLUMSAL ŞİİRLER – 2

Merhaba,
Hikaye bu ya; Yunan mitolojisinde yerini edinen Kral Midas koca kulaklıdır, koca kulaklarını bir külah içinde saklar. Ancak, saçlarını kesen berber kulaklarını görür ve böylelikle kralın sırrını öğrenmiş olur. Ancak böyle bir sır insan ağzına sığmaz. Berber içinde dayanılmaz sancılar yaşar bu sırla.
Sırrını paylaşacak dost bulamaz ve sonunda bu sırrını bir kuyuyla paylaşmaya karar verir.
Berber bir kuyu kazar ve kuyuya eğilerek, ''Kral Midas’ın eşşek kulakları var'' diye bağırıp içini boşaltır.

Adın İstanbul olduğundan bu yana,
Senin için yazılan şiirler,
Yedi tepen kadar yükseldi.
Semtlerine adanan,
Şarkıların soluğu dünyayı sardı.
Ama İstanbul’um,