İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Halis bir Müslüman da riyanın re si yoktur,
Yalan büyük günahtır birkaç kere si yoktur.
Yakışmıyor bu yaşam bir insan-ı Kamile;
Ne kalpte ne yüzünde nurun zerresi yoktur.

İhanette gayretli fesatlıkta atılgan,

Yeter sevgin senin olsun,
Ağlattığın yetmedi mi?
Ruhum sensiz huzur bulsun;
Daralttığın yetmedi mi?

Dalgalandığın yeter durul be deli gönül,
Mihnete doymadın mı çektiğin yetmedi mi?
Hazanda derilmiyor harlıdır dikenli gül;
Yüreğine kanlı yaş döktüğün yetmedi mi?

Ben ömrümde kimseye eğilip bükülmedim,
Sen kimsin ki be zındık tartın ne karatın ne.
Hiç fesimi alıp ta köşeme çekilmedim;
El öpüp eğilirdin dayılık muradın ne.

Sanıyorum şaşırdın yordamını yolunu,

Halde hal ararsan hal olman lazım,
Hakk’a varmak için yol olman lazım.
Akıl vereceksen kelam ehline;
Ondan daha ehli dil olman lazım.

Kaderi bilir mi insan-ı beşer,

Yine gam yükünü yüklendin gönül,
Meçhule yol alan sandal gibisin.
Sınıra mı geldi sabır tahammül;
Serseri dolanan aptal gibisin.

Yüreğimde ayak izin duruyor,
Kazıdım çıkmadı sildim çıkmadı.
Taşıyorum amma çokta yoruyor;
Gözyaşım sel ettim saldım çıkmadı.

Mahkûm ettim kalem kırdım olmadı,

Ya gönül bağımdan uzak dur benim,
Ya da hazanımda gonca gülüm ol.
Ya günde birkaç kez hatrım sor benim;
Ya da kırk kat yabancım ol elim ol.

Ya gel sinene koy dertli başımı,

Ne kadar unutmak istesen de sen,
Elinde değil ki yürek susmuyor.
Hırçın rüzgarlarla çılgınca essen;
Deli gönül başka yöne esmiyor.

Bir bilinmez denklemin düşmüşüm girdabına,
Gemi battı liman yok yalnızlığım boğuyor.
Katlanmak zor geliyor gönül ızdırabına;
Tüm hüzün yağmurları sol yanıma yağıyor.

Düşlerim siyah beyaz hayaller mahpus oldu,