İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Ben dört mevsim yazayım sen tek mevsimden oku,
Kış soğuk bahar nemli güz hazandır yaz oku.
Çerçeveye aldırma beni resmimden oku;
Mısra mısra incele hece hece çöz oku.

Her hükmüne razıyım darağacı kur oku,

Yeter sevgin senin olsun,
Ağlattığın yetmedi mi?
Ruhum sensiz huzur bulsun;
Daralttığın yetmedi mi?

Dalgalandığın yeter durul be deli gönül,
Mihnete doymadın mı çektiğin yetmedi mi?
Hazanda derilmiyor harlıdır dikenli gül;
Yüreğine kanlı yaş döktüğün yetmedi mi?

Ben ömrümde kimseye eğilip bükülmedim,
Sen kimsin ki be zındık tartın ne karatın ne.
Hiç fesimi alıp ta köşeme çekilmedim;
El öpüp eğilirdin dayılık muradın ne.

Sanıyorum şaşırdın yordamını yolunu,

Artık söylenecek sözüm kalmadı,
Seni senin vicdanına bıraktım.
Çıkış için başka tezim kalmadı;
İyi düşün izanına bıraktım.

Beklentim olmadı sevginden başka,

Ateş düşürdünüz sekiz yuvaya,
Yurdunuz yuvanız tarumar olsun.
Açtım ellerimi durdum duaya;
Aldığınız nefes figan zar olsun.

Cesediniz koksun canınız şişsin,

Sana artık söylenecek sözüm yok,
Sitem ettim kâr etmedi vaz geçtim.
Bir tek mısra yazılacak yazım yok;
Şiirlerim zor etmedi vaz geçtim.

Ah ettimde intizarım tutmadı,

Bir bilinmez denklemin düşmüşüm girdabına,
Gemi battı liman yok yalnızlığım boğuyor.
Katlanmak zor geliyor gönül ızdırabına;
Tüm hüzün yağmurları sol yanıma yağıyor.

Düşlerim siyah beyaz hayaller mahpus oldu,

Sorarsa söylemeyin öldü bilsin yâr beni,
Saklasın sinesinde yabancı diyar beni.
Hasret hancı ben yolcu han bendedir ben han da;
Bu yaralı gönlüme ettiler ağyar beni.

Felek çeki düzende ediyor ayar beni,

Sorarsa söylemeyin öldü bilsin yâr beni,
Saklasın sinesinde yabancı diyar beni.
Hasret hancı ben yolcu han bendedir ben han da;
Bu yaralı gönlüme ettiler ağyar beni.