İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Ben meydanı bırakmadım kimseye,
Kirli meydanları sevemiyorum.
Kör sağırlar birbirini ağırlar;
Layık olmayanı övemiyorum.

Övgü beklemedim hiç şundan bundan,

Ben böyle sevgiyi böyle sevdayı,
Bir gün bir kenara koyar giderim
Çektikçe gerilir gönlümün yayı;
Feleğin okuna sayar giderim.

Cevher ol kıymetin sarraflar biçsin;
Bakırcının kalayından iş çıkmaz.
Cahilden uzak dur boş tezgâh açsın;
Kâmilin heybesi asla boş çıkmaz.

Hiç yaklaşma edep fukarasına,

Gemileri yakmak yetmiyor bazen,
Gönül köprüleri yıkmak istiyor.
İstediğin gibi gitmiyor düzen;
Hayat bildiğince akmak istiyor.

Bahtın kara ise talih gülmüyor,

Ne dost akran da vefa ne dünyada bir tat var,
İnanç edep müstesna yaşamda zayiat var.
Değil midir ki zaten imtihan dediğimiz;
Kula yoldaşlık eden bir tek maneviyat var.

21.03.2014.ANKARA.

Bazen çökünce hüznü bu diyarı gurbetin,
Met Cezire kapılıp çekilip taşıyorum.
Ölümden daha ağır adı batsın hasretin;
Ayrılığı darbeli yaşadım yaşıyorum.

Bülbül gibi goncanın dikenli dalında ben,

O yakıp yıktığın meydanlar senin,
Şehit’in kefensiz yattığı yerdir.
Vatan için vazgeçilmiş bedenin;
Kan gölünde güneş battığı yerdir.

Her karışı için bir baş verilmiş,

Muğlak

Kızmıyorum kimseye demek ki bu müstahak,
Hadisi Şeriftir bu layık olana ilhak.
İnşallah haklı çıkar bu dirençli çoğunluk;
Ama benim düşüncem bu işin sonu muğlak.

Ne fark eder güneşin doğuşuyla batışı,
Benim kara dünyama sen doğmadıktan sonra.
Soğutmaz gözyaşımın damla,damla yağışı;
Benim yüreğim yanar sen yağmadıktan sonra.

Nağme,nağme dökülse gönlüme sesi utun,

Kırılmadan kırmam ben incinmeden incitmem,
Girdiğim bir gönülden kovulmadan da gitmem.
Olmazsa olmazım var gururum haysiyetim;
Gülşen den gül alırım karaçalıda ötmem.

23.08.2014.ANKARA.