İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Benliğimi arar iken seni buldum ben bende,
Kölen eyle ister isen olurum sana bende.
Bir zerrecik sevgin yeter Kevser suyu sayarım;
Ab-ı hayat olur belki damla tutmayan bende.

Kime sırtımı dönsem ağır bir taş yiyorum,
Ben mi saf divaneyim bu insanlar mı kalleş.
Arayışa giriyor hiç dost yok mu diyorum;
Yoksa hayatlar mı leş vicdansızlık mı beleş.

Her bir köşe başında bir çakal yuva yapmış,

Ben bir aşkın pazarında hüzün aldım gam sattım,
Bilenler dertli bezirgân bilmeyen mecnun dedi.
Gittim sordum hal ehline meseleyi kapattım;
Hal ehli olanlar beşer,olmayan meftun dedi.

Ne yaşam sonsuzdur ne ömür baki,
Bitmez denen her şey bitiyor bir gün.
Sevgi karşılıklı olmazsa sanki;
Tek kalırsan cana yetiyor bir gün.

Hiç almadan vermek kula zor gelir,

CEYLAN GÖZLÜM.

Bırakıp gidiyorsun nasıl iyi olurum,
Bilirsin ki bu yükü tek başıma çekerim.
Hayalinle kendimi yokluğunda bulurum;
Düşümde gül bahçene karaçalı dikerim.

Herkese değer vermek tevazu demek midir,
Yoksa hak etmeyene boşuna emek midir.
Öyle bir çelişki ki aklım almıyor bunu;
İkilem yaşıyorum bu çok hassas bir konu.

Şımarması dert değil katlanmak zor olsa da,

Artık her cümlede mana ararım,
Deli defterine yazdılar beni.
Uçan kuşa bile kafa yorarım;
Çünkü sevdiklerim üzdüler beni.

Her gün öncekinden daha da yaman,

Bana kaşık ile gelen dostuma,
Kepçeyle giderim Vallah of demem.
Her durumda benle olan dostuma;
Eyvallah ederim Billah saf demem.

Can kurban ederim o canda varsam,

Derdin ile dertlenmeden dert içinde dert e bak,
Mert ile yoldaşlık kolay zor yolda namert e bak.
Her dostluğa bel bağlama dost dediğin yar olur;
Kuzu postuna bürünmüş özde sinsi kurt a bak.

Hanedanlık servet değil! Asalet, soydan gelir,

Sordun söyleyeyim son olsun artık,
Değer vermediysem hiç didişemem.
Ne özüm yalaka ne yüzüm yırtık;
Çıkarımın ardı sıra düşemem.

Bağlıyımdır yeminime ahtıma,