İbrahim Etem Ekinci Şiirleri - Şair İbra ...

Boğuyor bu dünya nefessiz kaldım,
Çekilmez hayattan sıkıldım artık.
Ne hazanı sevdim ne keyif aldım;
Gelmeyen vuslattan sıkıldım artık.

Mutluluk rolüne alışamadım,

Selam olsun sana ALLAHÜEKBER,
Açtı mı mukaddes kar çiçekleri.
Doksan bin Şehit var sinende makber;
Onlar Hakkın birer nur çiçekleri.

Sardın sarmaladın beyaz döşüne,

İmanımız yoldaş bize dosttur Elhamdülillah,
Sen nefsini hesaba çek kendini de yokla gel.
Varlığımız bir hırkayla posttur Elhamdülillah;
Varlığın ne cürmün nedir tart mizanda pakla gel.

Bu ocakta haram lokma pişmedi pişmeyecek,

Sitem yazıyorsun diyorlar bana,
Ben değil inanın kalem yazıyor.
Kerhen bile olsa değse bir cana;
Beni yaralıyor beni üzüyor.

Biliyor zalimin zulmettiğini,

Erzurum da toplandı yüz yirmi bin kahraman
Daha yeni bitmişti seferi Yemen Balkan.
Üst baş yırtık perişan yorgunluk daha yaman;
Düşünür mü Mehmet’im düşman Sarıkamış ta.

Yirmi iki aralık günü yollar tutuldu,

SEN
Prangaya vurduğum gönül duygularımı,
Nasıl söktün yerinden nasıl azat ettin sen.
Belki de bilmiyordun sessiz kaygılarımı;
İpliğimi pazarda haraç mezat ettin sen.

Bu bitmeyen sevdan pişirdi beni,
Yanıyorum görmüyorsun sevdiğim.
Hazan da titretip üşüttü beni;
Donuyorum görmüyorsun sevdiğim.

Vefasızlık zordur sevda çekene,

Beni anlamaya yüreğin yetmez
Gamı gam tasında ezenler gelsin.
Kalemler yazamaz anlatsam bitmez
Sükutu halimden sezenler gelsin.

Bakma güldüğüme o ağlar halim

Ben bu çileli yolun bir garip dervişiyim,
Bülbülün serenat ı gülü özleyişiyim.
Ne şairim ne edip bir garip kalem ehli;
Yüreğimdeki derdin ozanca deyişiyim.

Lal dilimdeki feryat yüreğimdeki sızı,
Sukuta erdi sanma şahit Çobanyıldızı.
Dertleşiriz onunla sabah olana kadar;
Bazen ağlar benimle titretiriz tüm arzı.

İbrahim Etem EKİNCİ