Yıl dokuz yüz elli üç, günse Temmuz’un biri;
Tan yeri ağarmakta, vakit sabahın dördü.
Bir doğum oluşmakta, dile düşer tekbiri,
İlk nefes aldı bebek; ağladı, gülüverdi.
Doğunca bu dünyaya oluşum kesesinden,
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta