İbrahim Araz Şiirleri - Şair İbrahim Araz

seni seviyorum hem de nasıl...
bundan sonra benim yaşayabileceğim tek dünya sensin...
ve yaşadıkça ben, sen benim etrafımda,
ve yaşadıkça sen, ben senin etrafında dönmeye gönüllü mecbur hissedeceğiz...

seni seviyorum hem de nasıl...

Anladım…
Aslında beraber olduklarımın hiçbirini sevmemişim
Onu sevmişim ben
Şiirler yazdığım o kadını
Bir hayali sevmişim bunca zaman
Anladım…

Ben sana bakar, seni düşünür
Sana toprağa saçılan tohum derim
Abajurlarına benzetirim evlerin geceleri aydınlatan!
Ben sana bakar vatan derim
Ellerimle sana aşktan bir gökyüzü örerim!
Sana bakar nevresim derim sabun kokulu

Ülkeler, kadınlar, erkekler, şehirler
Aşklar değil ama sevgiler
Ormanlar, yağmurlar, saatler, yıllar ve yüzyıllar eskidi.
Hem zaten çocuklukla erkeklik arasındayım
Dedem büyük Zangoç ölmekten korkuyor
Kain ona bir sonraki törenin ölüm getireceğini söylemiş

ömrümün geri kalan saatlerinde,
seni özlemek dışında kalan tüm ne varsa,
aslında sana ulaşmaya çıldırdığım zamanlardır ki senin üç beş adım uzağımda uyuduğunu bilerek...
sonra zaten hangi aşkı tasvir etmeye uğraşsam sana bu denli yakınken,
nefesi bir diğerinin nefesinde,
muğlak bir yalnızlık her saniye varlığının kokusu ruhuma büsbütün sinmeyince...

ne güzel şey sürekli seni düşünmek,
sabah kalktığımda ilk aklıma gelen şeyin sen olması da,
ya da yatarken gece en önce düşen aklıma,
veya her an günün geri kalanında,
durmadan,
hep,

seni seviyorum ama nasıl...
başka her şeyi kaybedebilme riskini göze alıp da hayatta,
tek senden vazgeçememek kadar gerçek ve hudutsuz seni seviyorum...
uykusuz sana şiir yazabilmem kadar huzurlu aslında aşkımla sana kurduğum tüm cümleler...
sınırsız oysa yanındayken sana söyleyebildiklerimle mukayese edilince...

Y-ağdın ya işte nihayet nadasa bıraktığım gönlüme apansız...
A-rındırdın ya beni ıpıslak geçmişin küfünden ve pasından, şimdi sırılsıklam aşkında olabildiğine heyecanlıyım zamanlı zamansız...
Ğ-ki tek bir sözcük başlamasa bile bu harf ile bu dilde, ben aldığım her nefese senin adınla başlıyorum sürekli ve hesapsız...
M-utlak tasvir edilebilir bir güzellik değil bu seninki ki olsa susmazdım şimdi, anlatırdım duraksız...
U-laşılabilir değil ki olsa ulaşırdı harfler bir araya gelip ve anlatırdı öylece umarsız...
R-azıyım lakin anlatabilme olasılığına bu yalın mükemmelliği bir ömür boyu yalansız yanlışsız...

seni istiyorum ama nasıl...
sesin kulağımda öyle bir ezgi ki duymasam ömrümün geri kalanında sağır olacakmışımcasına...
dilsiz...
adını söyleyemediğim her şiir bir kıtasında diğer bir kıtasına,
noksan virgülünden noktasına...
yüzünü gördükten sonra baktığım her ne varsa senden başka bu hayatta,

İstanbul'u dinliyorum gözlerim açık,
Duyduğum tek şey çıldırmış bir gürültü!
İstanbul'u izliyorum gözleri kankırmızı,
Gördüğüm tek şey, betonlar arasına sıkışmış çarpık yapılanmış destelerce insan!
İstanbul'u anlatıyorum İstanbul'u bilmeden
Ki hayatımda bir kaç kez bulunmuşum.