İsterse yitirilmiş olsun güveniniz,
Hatırladıkça sızlıyorsa yüreğiniz,
Buna şahit ise yer gök dağ deniz
Ona dönün o'dur sizin sevdiğiniz.
İbrahim Akbaş
Öncel Tekstil toplanmışlar,
Yan kapıda buluşmuşlar,
Karanlığa aldırmadan
Kardeşçe bayramlaşmışlar.
Ben nerdeyim neden yokum,
Aşkı bana yetiyor,
Bana huzur veriyor,
Onsuz geçen her saat
Bana acı veriyor.
Onu çok seviyorum,
Ormandır yurdumuzun süsü,
İçinde otlanır koyun sürüsü,
Anlatmakla bitmez öyküsü
Her şeyin ilacıdır güzel orman.
Ağlayan bebek beşiğiyle uyur,
İncir reçeli seversin,
Papatya koklar öpersin,
Öyle güzel insansın ki
Önce el sonra ben dersin.
Duruşunla bir örneksin,
Baba karışmam diyor,
Anne ben bilmem diyor,
Bu kararsız halleri
Beni deli ediyor.
Ben sazım o telimdir,
Belki anlamadım siz haklıydınız,
Belki haklıydım siz anlamadınız,
Ha ben ayrıldım ha siz ayırdınız
Ne fark eder sonunda ayrıldık ya.
Dosttuk dostluğumuza imrendiler,
Mutfak dolapları dünyası,
Gömme dolapların alası,
Dekorasyon yatak odası
Gel gör Öz-Ar Mobilyası.
Her türlü parke işleri,
Altı Mayıs doksan beş,
Özlem’e geldi kardeş,
Gelirken ışık saçtı
Sanki gökteki güneş.
Bu gün Özgür’üm doğdu,
Özledim seni özledim,
Yarim seni çok özledim,
Geceleri hep ağladım
Ağladığımı gizledim.
Şafak gibi gün gün saydım,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!