İbibik kanatlarında, uçarım da gelirim,
Konarım bacasına, gördüğüm ilk ocağın,
Bil, bu topraklar için, şu canımı veririm,
Unutma var ardında, eskimiş bir sancağın!
Bu metruk odalarda, nemli gözler süzülür,
Hem dökülmüş sıvalar, işte buna üzülür,
Bir garip ki burada, yalnız kalmış büzülür,
Ah, çok yazık, insan bu; böyle rezil mi ölür?
Arif’im hiç bilmem ki, bu çaresiz derdimin,
Bilinmez günahları, yüklenmiş fendimin,
Bu hâllere koyanlar, söyle nasıl bir erdir!
Hem burası yolların çoktan bittiği yerdir! ..
(29.09.2006 04.00-Afşin)
Sevgi çiçeği dost ve kardeşlerimden; çok teşekkür ederim.
&
kanadım kırık ruhum mahkum
ömürlük cezam neydi suçum
sıradanım ben sadece kulum
sana çıkar ki heyhat tüm vakitler
durdu son noktada son yolum
kırıldım sana darıldım ama
kırıldı hem kanadım hem de kolum _____ Hacer Kozanlı
&&
beni nemli gözlerle buralarda koyanın
hasret ile özlemle seni yolda koyanın
yüreğimin sızısı bir çığlıktır duyarım
şiir tadında yaşa yüreği şiir dostum ____ Dost Şeref
Kayıt Tarihi : 22.7.2010 16:07:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yıllar önce bugün içinmiş! Bir defa düşünmeden söz vermişim söz vermiş! Devran gelir aynı güne dönermiş... O gün ibibik kanatlarında uçamadım; üzgünüm! Ya, bugün? Kanatlarım çoktandır kırık! Karşımda niçin dönüyor şu hayali çıkrık? Anladım; bugün son günüm! (22.07.2010 16:00-Adana)
Abdulvahap Yıldız
TÜM YORUMLAR (39)