Dünya Tatlısı... Şiiri - Arif Tatar

Bu şiirimi küçük kızım Betül Burcu için yazdım... Tabii ki aynı zamanda bütün kız çocukları var! .. Yüce kitabımızın Kuvvirat Suresindeki 'Diri diri toprağa gömülen kız çocuklarına sorulduğu zaman! ..' ayetini okuduğum zaman hep gözlerim yaşarır... Bize böyle bir kitap verdiğin, müslüman olarak yarattığın için sana şükürler olsun Allah'ım! .. Betül, şimdi okusa bu yazdıklarımı hemen ağlamaya başlar... O da benim gibi çabuk ağlayan birisi! .. Küçüklüğünde 'Babacığım, babacığım! ' diye koşmasını hiç unutamam! Ama şimdi büyüdü artık... Şiir yazdığımı hiç bilmiyorlar; az çok hissediyorlar; benim durgun olduğum zamanlar (dalgınlıkla şiir düşündüğüm anlar...) kucağıma oturup, 'Başın mı ağrıyor babacığım? ' diye sorardı; çünkü sıkça başım ağırır... Zamanı geldiğinde onlara sayfamı açacağım... onların yanında şiir yazmayı denedim olmadı... Sürpriz olsun! Biraz da korkuyorum; kırılırlar diye... Büyük kızım Aslı Şeyda, içli; biraz da süzgün! Öyle ki şiir yolu apayrı bir yol... Anlamak! .. Anlaşılmak! .. Gönül vermek gerekir... Ne yazık ki çoğu kimseler boşu boşuna uğraş olarak kabul ederler... Fakat, öyle değil; ben, kendini bulmak olarak kabul ediyorum... Bazen, hisler, kelimelerle ifade edilemez... Sessizlik, çok şey anlatır! .. Kelimeler, yetmez, yarım kalır...