Hz. Yusuf'un Gazabı Şiiri - Dursun Özden 3

yusuf derin çığlık

yılanlı-susuz kör kuyu, kuru
yusuf’un içine düşen o koru
ve onu kuyuya attı kardeşleri
yakup sustu, cebrail atı, doru

12 oğul-12 kardeş, o 12 yaşında
11 yıldız ve güneş ile ay başında
kardeşler kıskanç, sinsi planı var
‘yusuf’u kurt yedi’ post yarışında

mısırlı kıtfır’a güzel yusuf’u sattılar
züleyha’ya, iffet ile temizlik kattılar
ve şerbetçibaşı, rüyasını yorumladı
7 yıl varlık-7 yıl kıtlık, zindana attılar

bollukta bereket; ekin-başak-ambar
kenanlılar, o kıtlık zamanı aç kaldılar
zevcesi ve oğulları-yakup ile buluştu
yusuf gökte, 117 yaşında, nöbeti var

şiir bakışlı, tatlı, onurlu çocuktu yusuf
konuşması fesih, ağaç yaprakları lütuf
ve mucize makamında, resulü ekremdi
mülk-şöhret boş-herkes bilirki-o maruf

ey insanoğlu! o gün sevinçle ferahlanma
bütün dünya hayatı ve olaylarına, kanma
ve ruhunu; ‘sahip ve köle’ olarak satanlar
birinci gökte, miraçta; o kafiri hak sanma

dört kadının kutsal çöl aşkı-zemzem kaynağında taştı-aştı
hasta firavun sare’yi zorla öptü, ağzı köpürdü, bu işe şaştı
prangalı köleler ayağa kalk-madı, firavun’un yarasını sardı
ve celladını kutsayan halka; zülüm, yokluk haktı-hardı-ardı

yusuf fırtına tanrısı teşup’a yan baktı-yıldırım yaktı-sel taştı
ve gün doğdu, köleler hep uyandı, zamanla yarıştı-çağ aştı
‘atatürk yeniden’ dedi, yusuf ile ibrahim; cehaletle, putlarla
putperestlikle savaştı ve utku ufukta, kazanan aşktı-barıştı

dursun özden