Huzurunda kıyam ettiğimden alırım ben kı ...

beni değerli kılan
sadece elimle kazandıklarım ve biriktirdiklerimse
azlar-çoklar arasında gidip gelen
var-yok arası çaresizce çırpınan
varlığın kuyusuna itilmiş bir zavallıyım
elindekinin azalmasıyla mahzun olan
çoğalttıklarının ise azalmasından korkarak yaşayan
sığ bir zengin olsam ne fayda

hayatımın anlamı
aldığım sonuçlara bağlı olacaksa
başarılarım ele geçirdiklerimle ölçülecekse
elden çıkmış dün
geleceği kuşkulu bir yarın arasına sıkışmış
bir dilenciyim ben

varlarıyla şımaran
yoklarıyla rezil olan
varlarının daha da var olması için dilenen
eksilenleri yüzünden daha da ezilen
sığ bir varlıkla ne ederim ki

kalpsizlerin zalimce biriktirdikleri yanında
küçük kalacaksam
taşıdığım kalbin zenginliğini hangi aynada göreceğim
gözleri eşyanın kör ufuklarına hapsedilmiş
ruhsuzların göz kamaştırıcı servetlerin gölgesinde
aşağılanacaksam
hayallerimin yüceliğine
umutlarımın sınırsızlığına
kimin nazarında değer arayacağım
mümin isem eğer...

kalbimde güneşleri taşıyorken
elimdeki titrek bir muma göre kıymetlenirsem
yazık değil mi bana
kalbinde sönük bir mum aydınlığını taşıyamayanlarla
sırf elimde de mum yok diye
aynı kefeye konulmuşsam ben
kalbimin karnesini göstereceğim büyüğüm nerede

bedenim ve biriktirdiklerim azaldı diye üzülmem
azalacak diye korkmam
ete kemiğe göre azalıp çoğalmam
para pula göre, metale betona göre eksilip artmam
kıymetimi O'ndan bilirim

O'nun nazarında hep tedavülde kalırım
O'nun yakınlığında ararım geçerliliğimi
eylemlerim üzerinden değil
niyetlerim üzerinden tartar O’ beni
Rabbimin değerler çıtasında
kalbim kalıbımdan daha yüksek atlar
onun için alemlere rahmet peygamberim (asm)
müminin niyeti amelinden hayırlıdır ..der

dünyanın hiçbir terazisinde
ağır gelmek için biriktirmeye tenezzül etmem
dünyanın terazilerinde hafif kaldım diye hayıflanmam
bedenime yaslanarak değil sadece
kalbimi ve ruhumu özne yaparak
huzurunda kıyam ettiğimden alırım ben kıymetimi
ayarımı O’bilir
O’ verir

redfer