lambalar döküldü cinler kuyulara mumlar dibine
sen daha çok beklersin pencerede
lale benimdir, gül ne bana açıyor ne dünyaya
beyler! o yargıç bu mahkumun ta kendisi
sen Samira adında
dişi bir devletsin gözlerin bileniyor
karşı karşıya bir çift Mecnun
leyla bu rüzgarlardan çoktan soyunmuş
saçlı sakallı magara gibi akşam
çam ormanlarında engin gölgelere
bütün gün seni aradım gökyüzünde
sazların en cömert anlarıdır
yağmur silinirken güneşin silgisiyle
çömelip satır aralarında
bir virgül nefes alayım
yakınlarda huzur var mı?
Kayıt Tarihi : 30.8.2009 21:18:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Özcan](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/08/30/huzur-139.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!