Hüzünlü Dönüş Şiiri - Demet Tarakçı

seninle el ele oturuken hani
rüzgar hafifçe dokunmuştuya tenimize
bilemezdim sımsıkı sarılırken
o masum rüzgarın ayrılıgı getirecegini
hani hep derdikya
gece lacivert eteklerini gökyüzünden çektigi an
ellerimizi açıp yüce yaradana şükredecektik
şimdi benim dünyamda akşam oldu
gece lacivert eteklerini çekmez oldu
gözlerimdeki yaşla pencere önünden çekilmez oldum
sen, sen, sen
yoksun
yoklugun sarmış dörtbiryanımı
birden bire hayatıma gecenin zalimligini doldurdun
artık rabbime dönmen için dua ediyorum
gelsinde ne zaman olursa olsun diyorum
bilirdimki gidişinin dönüşü olmayacagını
ama hiç mi hiç bilemezdimki
döndügünde seni göremeyecek oldugumu...