Hüzünle dolaşan rüzgar

Kırgın rüzgârlar
savururken özlemi,
Bir sonbahar akşamı
hüzünle doldu,
Bir yaprak daha düşerken
göğsümden,
Hayat, kaybolmuş
hatıralarla yolda kaldı.

Zamanın kapısını çalan
çiğ taneleri,
Anılara fısıldar;
suskunluk da kirli,
Kırık dökük gülüşler
arasında sarkan,
Her şey bir ağıt,
gözlerimde birikmiş bir nehir.

Gözlerimde beliren
yıldız kaymaları,
Karanlığın kollarında
yankılanır özlem,
Geçmişin gölgeleri
peşinden gelirken,
Unutulmuş sokaklarda
ararım sevdiğim.

Bir elveda fısıldar
rüzgâr, telaşla,
Hüzünlü bir melodi
dönerken aklıma,
Her köşede bir hatıra,
her adımda bir yara,
Zaman geçse de,
içimde kalır bu sızı.

Düşlerimde saklı,
kaybolmuş bir sevinç,
Belki de bahar rüzgârında
bulur yerini,
Yeniden filizlenir,
umudun nefesi,
Her yağmur damlasında
tazelenir aşk...

HÜZÜN DENİZİ