Nefreti bilmezdim senden önce,
Öfkeyi, hiddeti hiç tanımazdım
Örneğin…
Oysa şimdi
Pimi çekilmiş bomba gibiyim
Dolaşıyorum üşüyen kaldırımlarda
Ben henüz körpe bir tomurcuğum
Açmadım çiçeklerimi
Güneşi kucaklayamadım,
Havayı soluyamadım özgürce
Toprağıma kök salamadım
Bilmez miyim hiç
Kaç hüzünleri büyütürüz göğsümüzde,
Kaç baharlar beklerim yarınlarda
Kaç yazlar geçer
Ömrümüzden su gibi
Bekleriz karanlığın siyah durağında.
On yaşında tanıdım arka sokakları
Ana bildim soğuk kaldırımları kucakladım
Baba bildim gecenin karanlığına sarındım
Özlemlerimden, hayallerimden kaçmayı
Arka sokaklarda kaybolmak sandım
Hiç özgür olmadım
özgürce İstiklal’de
yazmadım aşkı…
İnsanlar el ele yürürken,
Özgürce sevda caddelerinde
Ben tutsaklığı yaşadım
Şu an seni düşünüyorum
Neden bilmiyorum
Ama seni düşünüyorum
Belki birlikte dinlediğimiz türkü anımsadım seni
Belki bildik bir kelimede sırrı
Bilmiyorum…
Hani an olur dalıp gidersin
Kaybolduğunu sanır, bocalarsın bir an
Düşünürsün, nerdeyim
nereye gidiyorum...
Azgın bir nehirde kum tanesi gibi
akıp gidersin derinlere,
Bırak gözlerindeki o öfkeyi,
Kirpiklerinde topladığın kini
Özgür bırak
Yaş olsun akşın yanaklarından
Ama içine akıtma o zehri…
Yoruldum,
Soluksuzum artık
Dermansız kaldım
Kolum kanadım kırık…
Bu amansız koşuda
Ne hayatın, ne de çıkara dönmüş sevdaların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!