Hüzün Senfonisi Şiiri - Dursun Tombul

Hüznün doruğunda
Seyrediyorum,
Günbatımını.
Nasıl da
Yok oluyor umutlar,
Çaresizliğin
Geniş ellerinde.
Anılar,
Birşeyler arar gibi
Uçuk kaçık gözbebeklerinde.
Ürkek serçe kuşunun çırpınışları,
Penceremin camına vuruyor.
Kimseler yok odamda.
Saatler küsmüş,
Ağlamakta.
Yaşanmamış yılların, karşısından
Bir ayrılık treni
Geçip gider.
Yalnızlık bile
Avutamadı, unutturamadı.
Dur diyemedi zaman.
Hala içimde dipdiri
Kor alevli yanıyor
Sevdan...