Hüzün Kovan Şiiri - Can Kitaplı

Hüzün kovanım
Sen ki aşklarımın en büyüğü
Gençliğim, dünüm, bugünüm, belki de yarınım
Bilmem
Ancak şunu bilirim ki
Seni sevdiğim kadar sevemedim kimseyi
Senin kadar sevmeyeceğim
Sen
Dünyanın en özel insanı benim için
Şimdi bu dizeleri yazarken
Bir yanda fotoğrafın
Arkasında kalbimin transparan kırıklığı
Biliyorum bütün duygularım karşılıklı
Yıllar geçti hala aklındayım
Ben seni dünyalar
Sen beni benim seni sevdiğim kadar sevdin
Yine de kavuşamadık
Bir olamadık hüzün kovanım
İki bedende bir canla var olamadık
Yanındakini kaybetmenin acısı zordur ya
Yanında olmasını istediğine kavuşamamak
Uzaktan izlemek
Belki bensiz mutlusun
Ben sensiz hala mutsuzum
Sadece numara yapıyorum
Sen de beni hafızana gömdüğün için mutlusun
Hatırlamamayı seçtiğin için
Ya hatırlasan
O zaman ne olurdu
Tenlerimiz kavuşur muydu
Birbirimizin olur muyduk bir yatakta
Teninin kokusu
Ah
Sesinin kadifeliği
Dudakların
Beni çocukluğunun geçtiği mahallenin
Bakkalı gibi hatırla birtanem
Güzel bir anı
Tatlı bir hatıra
Yalnızca tek bir farkla
Yıllar evvel kapanmış olsa bile mahalle bakkalın
Ben yalnızca sen gelmek istediğin zaman
Açık olacağım

Can Kitaplı
Kayıt Tarihi : 26.1.2024 22:58:00