Hüzün Şiiri - Bülent Kara

boş evleri
uzak otobüslük gidimlerin,
sırlarını fısıldıyor rüzgara
hüzün nasıl örer bir şehri başka
nasıl?
silüet betondur yoksa,
tombul memeli minareleri,
duman saatli dörtgenleri taştır
kış yanakları kara zift hem...

boş evleri
bir kırımlık hayallerin,
yalnızlığı fısıldıyor yağmura
hüzün nasıl sevdirir bir şehri başka
nasıl?
şehir bir yanılgıdır yoksa...

cevapsız hüzün bilmecelerim
aşklarına götürür
geri dönümsüz şehirlerin.