Hüsran Şiiri - Halil Kumcu

Bile bile lades dedim,
Yanlışın sonu yıkıcı bir hüsran.
Bu hayatın bariz bir kuralı;
Ben cam evimden vuruldum ta baştan.

Ne çare bulunur?
Ne kabul edilebilir bir şey bu?
Seni vazgeçilmez görmüyor artık gönül,
Bu bakışını terk ettim, mektubu.

Karmakarışık hislerim haykırıyor;
Bu vuslat değil, olsa olsa hicran.
Hayatın kaçınılmaz ıstırabı,
Yine sen, yine ağlar gözlerim kan.

Yine hasretim, yine zindan oldu;
Ne acı bir akıbet, lakinli, niçinli.
Tam anlamıyla bir hüsran işte,
Pencereden aşağı atlamak misali.