Hüsne Aba Şiiri - Bilgehan Ayata

Bin dokuz yüz otuz dörtten bu yana
Yıl yaşadı gün görmedi Hüsn’aba
Hem kadındı hem erkekti hem ana
Rahat edip keyf sürmedi Hüsn’aba

Vicdanlıydı karıncayı ezmedi
Üzüldü de başkasını üzmedi
Fitne fesat ile ara bozmadı
Kötülüğe yol vermedi Hüsn’aba

Çekinirdi uzatmazdı ayağı
Meşhur idi bacağında şayağı
Konuşması güldürürdü bayağı
Gönül yıkıp kalp kırmadı Hüsn’aba

Köy gözünde buram buram tüterdi
Başka yeri saray olsa niderdi
Bağlasalar yine durmaz giderdi
Gücü yetip ah varmadı Hüsn’aba

Kimse bilmez ne bekliyor bizleri
Ona sahip çıktı yine kızları
Seksen beşte yumuverdi gözleri
Bu dünyaya post sermedi Hüsn’aba

Gerçek idi yalanlara karıştı
Göz açımı yaşayıp da savuştu
Güler’ine işte şimdi kavuştu
Yaşar iken çok sarmadı Hüsn’aba