Öldürdük bir kez daha kelimelerde hayallerimizi
Ayrılık erken yada geç olmadı bunun için
Sorun bıraktığımız sevgiydi ortada kalan
Sahipsiz sokak çocuğu gibi
Yaşadıklarım savaşa tutuşmuşlar öldürmek noktasında
Cümlelere düşman suskunluğum,kelimeler dudaklarımın kıyısında boğulmuş
Karanlık kör etmiş gözlerimi,uzak kalmışım yüreğime
Bir kızın yanaklarına kaçmış kanımın kırmızısı,boyalı kalemlerin yetimiyim
Sobamda çatırdıyor aşılmaz korkularım,sonunda yanıyor çocuksu isteklerim
Kıvılcımında yakıyorum saçıma dolanmış siyahımı,
Bilmeden leş kargalarıyla yaşadığımı sandığım mutluluk sahneleri
onların yağmalamasıyla tükendi. Kalan kemikleride aynı niyetle sırada bekleyen itlere bıraktım
Tüm renklerde sevdiğimi söyleyebilirm sana
Koşabilirim kollarına nefes nefese
Gülümseyebilirim yokluğuna istedğin kadar
Çıkarıp kalbimi koyabilrim önüne sana çarptığını göresin diye
Ben sana kimsenin yazamadığı bir kader yazarım yeniden
Senle başlayıp sende biten,tanrıyı imrendiren
Düştüm yakasından adıma konmayan sevgi kuşlarının
Yürüdüm yürüdüm zarar oldu adı çöle dönmüş girdabımın
Sırasını savdım ben ağlatan oyunların
Acıtmaz oldu attığım hıçkırık dolu gülümseler gözlerimi
Benim derdim gidipte gelen alınmadan verilen tükenişleriydi aslında ömrümün
Al ömrümü koy ömrünün üstüne belki yaşayacakların seni daha mutlu eder tanrım
Bu umarsız karanlık yüzümün, bir gece ay ışığında gideceğini bilseydim eğer zeytin dalı uzatırdım yakışmayan yalnızlığa
Yokuşunda çocukların koştuğu bir sokaktan geçip varmak isterdim tadılmamış sevdalara
Bırak sahibini unutmuş oyuncaklarımı,kırılmış camlarda parçalanmış yüzümün incisi benim
Ben şimdi terkediyorum kaybolduğum deniz gibi, yüzümden düşürdüğüm seni
Yalnızlığımla büyülüyorum dünyamı
Efendisi oldum yokluğun,kaybediyorum bir bir kazandıklarımı
Yola serpilmiş bir kadın kokusunda bile arıyor gözlerim mutluluğu
Şimdi yine uçan güvercinlere bakıp barışmak geliyor siyah dışındaki tüm renklerle
Bu sayede belki varabilirim şüphemin kemirdiği yaşayamadığım hayatların kollarına
Yalnız doğar ama yalnız yaşayamaz insan
Ya bir gün birileri kovar yalnızlığı
Yada yalnızlık hakeden için bekletir yerini
Uzun ama dirençli sancılarla
Yıldızımla barıştım,boğdum içimdeki şeytanı
Yüzümde gri bir hüzün işte dünyanın en şahane tablosu
Başucumda yakamadığım sigaram.korkuyorum ateşi yanaştırmaya
Ya o da yakarsa beni senin yaktığın gibi
İki ışığın arasındadır hayat biri annenin gözlerinde diğeri canını almaya gelen meleğin ellerinde
Savrulurken zamanda yaşamak için tüm çaba anlamaya çalışmaktır ruhunun neden tükendiğini
Tanrı dünyaya yavaşca bıraktığı anda dönüş yolunu tarif etmeden,sadece belirsiz ama kararlı bir süre vermiştir dönüş için
Ama hiç merak etmemiştir bunlara sebep olan acaba gönderilen hiç gitmek istedimi kendinden
Bu terketmesisiyse eğer iki taraftan birisinin,ihanet olmalı bunun adı acı çeken için
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!