Gönderilmemiş mektuplar saklıyorum zihnimde..
Her biri o kadar gereksiz ki;
Aklıma geldiğinde nefes almak bile güçleşiyor,
Gözlerimden akmayan yaşlar kalbime sızıyor..
Oysa çok isterdim her birini sana anlatabilmek,
Sadece sen tarafından anlaşılabilmek..
yalnızız hepimiz
sonbahar gecesi kadar
arda kalmış bir iz
ölüme ömrünü adar
sanma ki yaşanır
bu dünya cesedine dar
Sokak lambaları yıldızlara,
Yıldızlar gözlerine özenmiş..
Etraf ışıl ışıl..
Ve ben
Işığının içinde
Kayıplarım..
Konuşmak yazıldığı kadar kolay değil..
Sayfalardaki ben hiçbir zaman sarmadı bedenimi
Ve farklıyım, bir değilim..
Ben değilim belki,
Sadece ellerimdi yazan..
Kalbimin kışkırtması sonucu
kim olduğunu bilmiyorum
önemi de yok zaten;
yeniden sevdim be!
ilk kez senin gözlerinde olsa da
yeniden farklı sevdim
ama bu kez değil kadın..!
Etrafta sonbahardan kalmış
zamanın eskittiği
kuruyup dökülmüş hatıralar
bilmem kaç ömrün tükettiği,
kaç günün tükendiği kalbi kırık onca şişe
sayfalar dolusu denenmeyi bekleyen intihar çığlıkları
Kırgın sevgilim zaman..
Her ne yaptıysam sana,
Küssün bana
Ve arkana bakmadan devam et yolculuğuna..
Ama öyle bir aşkla bağlıyım ki sana,
Peşinden sürüklenip duruyorum..
Düşün, ne kadar şanslısın..
Avuçlarının arasından bıraktığında
Sana “altı”yı getiren zarın 6’nda
Yerçekiminin seçtiği “bir” var..
Hayat da böyle;
Sen yaşarken sadece,
Sevişebilmeli insan
Yağmurlu bir gecede
Çırılçıplakken sevdalı bakışlar
Dudaklardan uzak son hecede..
Durdurabilmeli insan
Ölümünde tüm dünyayı
Ağladı bir kadın, dudaklarımda..
Gözlerinin ışıklarını söndürmüş bir şekilde,
Ne var ne yok attı dışarı, taşıma suyla
Ve döndürdü gönlümün değirmenini..
Dokundum gözyaşlarına, hissettim..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!