Gözlerinin yeşilliğini doğaya vermişsin,
Duygularının muradını yeşile vermişsin;
Sevdanın yücesini yeşille beslemişsin,
Senin yeşile olan bu sevdan nedendir?
Yağmur doğanın yeşile bürünmesini sağlar,
Boşa düşünmekten canı sıkılınca,
Başlar insan çevreye sarmaya.
Bir an darda, ortada kalınca,
Birden haykırır; ”zıkkımın kökü”
Hep canını sıkarsınız komşunuzun,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!