Hüseyin Çelikten Şiirleri - Şair Hüseyin ...

içimizdeki deniz mi çekiliyor
sirkeleşen şarap tadında
yalnızlıkları öpüyor boşluklar
hava kabarcığı gibi
yok oluyor kucakladığımızda
gelmeden gidiyor dostluklar

sabah kalktığında günaydın
hapşırdığında çok yaşa
diyecek biri yoksa
yalnızsın

sabah kalktığında günaydın

Yine nedensiz bir can sıkıntısının girdabında
buharlaşıyorum
Kendime en adaletsiz suçlamalar
En vicdansız günahlar benim
Tutukluyorum benliğimi kör bir hapishaneye
Çarmıha geriyorum kollarımı

Kadınımı iye kemiğimden yaptım
Kendimi çamurdan
Elmayı yediğimde, yemiştim ayvayı
Hatırladığım ilk günahımdı bu benim
Bir bahaneyle hep üstüne yaftaladım,
yaptığım kötülükleri ben şeytandan da şeytanım

bir şeyler var
bir yerlerde kalmış
bir ırmak gibi coşkuyla
denizlere koşturan

büyümüş bedenimde

1
kırık bir dalın suya
solmuş bir yaprağın toprağa düşüşüydü
yüreğimin, yüreğine değişi

1
hiç bir aşk uğramaz oldu kuytularıma
hiç bir aşk yuva yapmaz saçaklarıma
saklı bir kent gibiyim
ne çalan var kapımı
ne düşen bir seyyah yollarıma

(Ateşin kızgınlığı değil mi, suları çıkaran gökyüzüne
Öyleyse niye inmez yangınlarımın üzerine)



Bir randevu mu ölüm

(şu geniş yeryüzünde dar bir vicdanla,
her giden bir sancı bıraktı alnımın ortasına)



Yedi tepe, dere, gök

1
bir denizin
sığ suları olduğu gibi
derin suları da var
bazen
martıların bilmediğini