Hüseyin Çelikten Şiirleri - Şair Hüseyin ...

kendi hayatında yaşamaya zorlama beni
olma bu kadar talepkâr
sen kendi bahçendeki gülleri kokla
unutma! benim de bir bahçem var

Çoban nedir bu yanık türkü nedir bu dert
Zaten uykularımı veriyor uykusuz kalıyorum
Gün solgun açıyor
Şehrin her köşesinde gözyaşım var
Sen de yarama tuz basma
İsyan rüzgarlarımı estirme be çoban

gün gibi aşikar
herkes kendiyle meşgul
köpeğimi, benim olduğu için seviyorum
çocuğumu, emek verdiğim için
kendimden bir şey bulduğum için de, seni
ben aslında kendimi seviyorum

ey! sevgili
her estiğinde,
eğilmemi istiyorsun
anlaşılan o ki;
kendini 'rüzgar'
beni de 'ot' farz ediyorsun

daha acı bir gurbet yoktur,
insanın kendinden uzağa düşmesi kadar
ve yalnızca;
his dolu bir gönlün sahilini
insafsızca döver dalgalar

ey! canımın sahibi yar
kan şekerim düştü
bir iki tatlı söze
ihtiyacım var

h/ç

bir zarif papatyaya soruyorlar
ilkin boynunu
sonra yapraklarını kopartarak
seviyor mu, sevmiyor mu?

Git başımdan şiir
Her aşk liman olmaz kendine sığınan gemiye
Yüreğimin gizlerini çözemedim henüz
Hayat yeterince geliyor üstüme
Bi de sen gelme

ben en çok kendimle konuştum
laf lafı açıyor İnsan kendiyle konuşunca
en acımasız günahları kendime yükledim
çarptım çıkardım böldüm ikiye
bir yanımı affetsin diğer yanım diye

Ayak izlerini topladı evin her köşesinden
Valizine doldurdu hatıraları
Ayrılığa kurdu saati
Bütün çözümler sapa kaldı

İncinmiş sözcükler düştü yere