Hüseyin Celep Şiirleri - Şair Hüseyin Celep

Sevda pek yaman şey, düşenler anlar,
Ruhumu acıyla, sürür bedenim.
Derdinden deliye, döndüğüm anlar,
Eser sam yeli de kurur bedenim.

Sevdanı, sığdırdım da bu gönlüme,

Sen,….
Söylemek isteyip de
Söyleyemediğim son sözüm,
Ağlayıp da dökemediğim gözyaşımdın
Yıllarca yürüyüp bitiremediğim
Dikenli yollarımdın

Yağmur yağar,güneş açar
Toprak kokar,gökkuşağı çıkar
Gönülde bir garip çiçek açar
İşte o sensin…!

Bir yavru kuş, yuvasız ve naçar

Yüreğim yanıyor,sevdam kar rengi,
Şiirler yazıyorum kafiyesiz,kifayetsiz.
Resmim resminin,cismim cisminin dengi.
Hiç bir eksik tamamlanmıyor sensiz.

Ankara/2006

Senden ayrılmak bana ölüm
Canın tenden uçması gibi
Varlığında teselli bulsa da gönlüm
Sensiz yaşamak,olmuyor sevdiğim

Yapa yalnız bıraktığında beni

Sen,
Sevda meleğim,
Göz bebeğimsin.

Yalnız, seni görünce,
Açar çiçekler,

Ey doğup büyüdüğüm,
Yaşadığım,
Yaşlandığım şehir;
Sen çoğaldıkça
Ben azaldım...
Şimdi,

Sen gidersen aklım gider
Hayatım koşar peşinden
Sen gidersen hayallerim gider
Her şeyim biter en başından

Sen gidersen rüyalarım gider

Ne açan çiçekte
Ne esen yelde
Gönlüme teselli
Yalnız sende

Tenini

İçimde acıdır,adı sevdanın,
Sıla hasretinden daha da yangın,
Onurla yaşanmış bu ayrılığın,
Ateşini örten küller senindir.

Girdiğin yürekte baş tacı idin,