Şadlık bir melek ise
Boyunu görmemişim
Geline bezek ise
Toyunu görmemişim
Dertlere derman ise
Sevda o kadar hoştur sonu kavuşmak olsa
Doyulmaz bin bir gece ondan konuşmak olsa
Acı küsmek ardından tatlı barışmak olsa
Doyulmaz bin bir gece ondan konuşmak olsa
Suçsuz bir pak insanım
Yüreğimde kin yoktur
Aydınlıktır imanım
Dostluğa meylim çoktur
Her nasılsa girişim
Son bir ümidin yeşil ışığını gözlerken
Kırmızı ışığında dura kaldım bir ara
Hızlı adımla koştum bana gelince sıra
Sansımı açı verdim, talihimi gizlerken
Deryaları düşündüm sözümü denizlerken
Son bir ümidin yeşil ışığını gözlerken
Şiir bence sevgidir
Gönüllerde taht kurur
Ve kutsal bir ilgidir
Saydam dünyayı korur
Şiir bence bilinçtir
Her ne kadar içimde duygularımı boğdum
Ancak öldüremedim ruh taşıyan sözcüğü
Dönüp de yakalarken hür yaşayan sözcüğü
İlk şiir beni doğdu, ben ise şiiri doğdum
Kaç kurbanlar kestirdi büyüdükçe avcunda
Yazık olur satma beni
Gücden düşen kulum şimdi
Çarşılara atma beni
Harcanmayan pulum şimdi
Hayalim geç, düşüm erken
Her nesne kendi değerinde
Ya ucuzdur ki yoksa paha
Bunca huysuzluk etme daha
Derler 'ağırdır taş yerinde'
Geçit buldunsa ileri geç
Ya taş taşkın bir ırmak ol
Ya akıver damla damla
Ya gam gibi yüreğe dol
Ya günlerimi bayramla
Ya doğrudan sevgimi bil
Ne annem var ne de baba
Ama yalnızlık bilmem ne
Bir selamdan yüz merhaba
Söylenir her günde bana
Yalnız değilim bu kadar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!