Humma dudaklı gece

humma dudaklı gece

dekorsuz hayat güzeldir.
karası közlü kömür yangına pusuda.
akı acı su yeşilinde gözlerin bekliyor pusuda.
gökyüzünde bir yara kabuğu gibi dolunay
yüzünü görse kabuğunu soyunacak
gök yaradan kurtulacak
kara yarasını yüzünde okutacak
kara safran arşa çıkacak.
dolunay yüzünden utanacak
ışığını derleyip toparlanacak
başlayacak parıldamaya
söküp buuttan sargılarını
yüzü açığa çıkacak
sağalacak mavi atlas derisinde gökyüzünün
dokundum sana ellerim sol göğsümdeydi
yüreğim gümbür gümbürdü, duymadın...
oysa uğuldayan güneştin içimde
karıncalara buğday taneleri yükleten
cırcır böceğine türkü söyleten
serviyi suya secdeye eğdiren
dallarına sevinç gözlü çocuklar bindiren
tan yeri sularında çimdiren..
dokundum sana yoktun
ellerim dizlerimdeydi, kırıp gittiğin yerimde.
kırık hıçkırıklara boğuldum kederden.
belceydin, iki sıra dağa bedelceydin
her sıradağ bir yıldız gözce bakardı yeşil
türküler söylerdi çobanlara
ateşler yakıp oturup başında bağdaş kurarak
belce, kedere bedelce etime işliyor
zehir yeşili kakmalı hançerce
temmuzdu akşamdı gidince.
kendini gidecek gibi derinliğine verince
yasa büründü iki kaşım arası
esmer ayaklı çıplak yağmurlar koştular yüzüme
yüzüm çatlak, yüzüm yara tarlası
belcede bu gün bu tarihte benden kurtulma telaşı
bırakmıyor ki ölsün yüreğim umut belası
acının kalın dallarına asıyor dahası
bırakmıyor sırtı yere gelsin
istiyor ki, ayakta çeksin cefasın.
ey benim boş bir çabada eriyen hatıralarım ey!!

10 ağustos 2011