Hüzünlük Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

ıslığım türkü doldurduğunda ceplerine
değmeyin yüreğime,
ıslığın değdiği yeter yollara düşmüşlüğüme...
birde sırtı ayazda kalmışta üşütmüşse bulut
bak nasılda hapşırarak burnu akacak
zilzurna serseriliğime
ayyaş yağmurca yol boyu...
bu bir hüzünlüktür
her yüreğe açmaz yolunu
bir dolunay yüzlü yapraklara,
birde seseri ıslıklara kanarda
ırzını verir rüzgara,
nehir yataklarınca uzanarak sırt üstü
başını dağla yastıklayıp,
eşkıya çaprazı koşarak
belcesinden vurur gibi avını
öylece gövdesiyle abanarak,
sevişmede demlenir...
yangın soluklu bir serseri hüzünlük
aşkın avuçları açkın küllük
birde elahara ömürlük...