Hazeri Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

HAZERİ

güle güle ay gızıl güneş.
ne göçehti görmeh batanda seni.
menim kimin gedri bilinmez birine benziyirsen.
umutsuz, temaşenle sen.
birazdan batacahsan ve axşam olacak.
menim son axşamım bu şeherde.
gene ne anam olacak baş ucumda ağlayan,
ne de bir yar meni goynunda avudan, üreyimi yatıştıran.
bir de bir bilet almışam terminalin birinden.
sihtir ol get deyir mene bu sabahın köründen.
gedecem elimde eyreti bir bavol.
dar küçeler içinden, bir heyalet kimin men.
gedecem dalımdan ne bir cüt gözyaşı, ne de bir el sallayan.
yaptıxlarım olacak belki de meni uğurlayan.
bir de işçi tulumum galacak yağlıcana bu kocaman şeherde.
alacağın olsun seni istanbul seni.
ne çıranı gördüm ışığında oturam.
ne de aşın isticak aj garnımı doyuram.
de mene men kör olum, sene men neylemişem.
seni senden xebersiz özüme yar elemişem.
bu geçen illerde men gaddara naz elemişem.
emeyimle özümü sene nöker elemişem.

dağların karı olsam,
erisem sana dolsam.
alırmıydın goynuna,
donan bir yolcu olsam.
alırmıydın goynuna,
zemheride gış olsam.

yıllar var ırağında,
hasretinle yanarım.
senin için sinemde,
açmamış gül saklarım.

baharımsan yazımsan,
gül damlası sözümsen.
meni goyup gidersen,
üreğimde sızımsan.

seher serini hazer,
ürek derini hazer.
sen hazersin mavi yar,
sana değmesin nezer.

o da yandırır meni,
bu da yandırır özüm.
özümü suya atsam,
su da yandırır meni.

baharımsan yazımsan.
gül damlası sözümsen.
meni goyup gidersen,
ataşımsan közümsen.