Hümayun Atı Şiiri - Murat Aydın 8

Dargın bir diyarın intizarından koşan
Vurdukça yere nallarını yağmuru çağıran
Boz bulanık suyu ezrak eyleyen damla damla
Bir hümayun atın perçeminden ukdedir gönlüm
Âmâ bir mumun gölgesinde kalan beni
Hangi süheylde mahrum edersin gözlerimden gözlerini
Mağmum bir köşeye akarken göz yaşım
Deruni sevdamdan, der misin “haberdarım”

Perçeminden çiçeklere rayiha üflerken
Bir seyir katresi, yağmurda ab-ı hayat eylerken
Hümayun atının gelişini seyre Dalan kalabalık
Bilmezlerki hangi yalnız dağın kalbi ormanlık
Bekler misin taş duvarda çiçekler açtıran iklimi
Bekler misin hasret şehrinden vuslatı taşıyan treni

Mahmur mahmur süzülürken ay ışığı, hümayun atından
Cana gelir yorgun sokaklar mehtabından
Bırakta kalsın bu lahza da gecem
Bırakta didarına karışsın son hecem
Seziyorum, hümayun atının geldiği bu beldeyi
Seziyorum, dargın ve hasretli bu şehri..

Toprağımda düştüğüm gurbet bağrımı kavuran hasret
Bakma penceremden öyle görünmez akıbet
Yele verilen efkar, götürsün diye fecirde
Boranla ağbet etmiş bir akşamın derinliğinde..

Bir selam var bir davet hümayun atı hanemde
Akaret onların olsun hissiyatlarım benimdir, heybemde
Artık ne yalnızım ne tenha hümayun atı yarenim
Bakmam ardıma bilmem öteleri O'nadır teslimiyetim..

Dilimde ne şikayet ne sitayiş, kapındayım
Bilseydin beni, anlardın nedir muradım
Anlamadın, kalsın meçhule bütün aşikar
Dahi bakmadın hümayun atına,olsun hayallerim tarumar

Yollar, dereler, kıyılar ve yağanlar,
Kanat mı dört ayak mı bilemedim
Ukte gönül, perçem sımsıkı
Ve bende unutulmus tebessüm..

Muhaceretler taşırken beni uzaklarda bir sor ardımdan
Koyu ahında kalınca pişmanlığın, kalk, gel ardımdan
Bulursun güzarın kokusunda hümayun atının izinden
Bulursun yelesine çiçeklerden yazılmış bu şiirden..