Hülya Yılmaz Şiirleri - Şair Hülya Yılmaz

Sensiz bir gece ye daha giriyorum
Yalınayak ateşte yürüyorum
Gözlerimde yaş
Ayaklarım değil yüreğim yanıyor
Nasılda yabancı oldun birden
Dün” biz” iken, bugün sen ben olduk.

Gözyaşlarım açık yaralarıma süzülüp
Yakıyor tuzuyla yüreğimin en derininde kimsenin bilmediklerini
Öyle derinde ki;
Sarmak için bile ulaşamıyorum ona
Yolumu kaybettim kara gülüm
Sana gelmekti niyetim ama

Bin kere affettim seni
Bin kere nefret ettim..
Anlamaya çalıştım,anlamak istemedim
anlarsam seni unuturum kendimi....

bin kere hak verdim yaptıklarına

Sevdiğim gerçekten sen miydin?
Yoksa yüreğim torpil yapıp var olmayan güzelliklerimi var saydı sana yıllarca?
Bilmiyorum ama ben artık her yıkım sonrası bıraktığın izlere sarılmak istemiyorum.
Çünkü sen benim için yoksun artık
Ve ben yoluma devam etmek istiyorum
Olmadığın bir göz de olmadığın bir yürekle

Ben bir bulut olsam, sende bir güneş
Kurutsan göz yaşlarımı ben ağladıkça
Sen bir çiçek olsan bende bir yaprak
Seninle yeşerip seninle solsam
Sen gökyüzü olsan bende bir yıldız
Seninle parlayıp seninle sönsem

Sensiz miyim sanıyorsun?
Yanılıyorsun
Her an aklımdasın her gece düşlerimde
Bazen düşen damlalarda, bazen solan yaprakta
Sensiz miyim sanıyorsun?
Yanılıyorsun!

Bir sokak lambası altında şimdi ben,

Bırakıyorum göz yaşlarımı

Hapis olduğu göz bebeklerimden

bu gün sensiz ziyaret ettim söğüt ağacımızı
bana seni sorar gibi bir hali vardı
bir şey söyleyemedim gözlerim doldu birden
hani ismimizi yazmıştıkya üstüne..
öptüm dudaklarından isminin baş harfini
ağacın yaprakları döküldü birden