Hükümdar Kalbim Şiiri - Kemal Sakan

• 

  Sokak Şairii

  Üfler sıcak kamıştan soluğunu
  Atlasın yırtıldığı yerden başlar çağlamaya
  Bir dağa çarparak inler sesin
  Bir bulut yorgun gezinir ağzımızdan
  Gözyaşı dolu siyahi bir anıt gibi
  Başın biçimsiz bir iradeyle kalkarak
  Buluşur sonsuz yolculukta
  Bu şehir hızlı bir ordu gibi geçilmeli
  Savaşan soylu perçemiyle kavganın
  Sınırları yokeden hükümdar kalbimi
  Çağırıyor uzak yerlerdeki gülümsemen senin
  Ağarınca güne ödünç verilmiş
  Haberini yayacak krallığın habercisi
  
  (Sen sevgilisin, sevilmişsin son kez ey sevgili
  Uzayacak yolum hasrete abanır gibi
  Aramaktan bıkmayacak
  Yorulmayacak
  Çağa karşı başım dik
  Kısık bir göz hüznünü akıtarak içine
  Yaralı bacağımı taşıyacağım
  Sürüyerek te olsa )
  
  Taşıyacağım ulu bir tepeye yeşil
  Umut, sarı yorgun, mavi hep sensin
  Hint gözlerin ele vererek gireceğim
  Büyük surlarından içeri
  Ellerim ne çok büyütmüş seni
  Şaşıracak halkımız
  Ormanların gece gözleri donacak
  Bu nasıl bir acıdır
  Büyüdükçe öfkelenmiş bir kısrak tazeliğinde
  Sonra belime sarındığım
  Orta çağ kuşağından çıkaracağım
  Çocuklarımın delişmen suratlarını
  Gürbüz başaklar gibi okşuyorum saçlarını
  Ve en uzaktaki gülümsemen senin
  Çekiyor halkın akşam dönüşü yorgunluğunu ekinlerden
  Sınırda ağlayan yabancılar beliriyor
  Su dağıtıyor tanrısal bir yumuşaklıkla
  
  (Kadınsı yaralar taşıyan erkekler)
  
  Sırtlarını buruşturaraktan
  Ağrılı bir çağa karşı ve
  Elimde gövdemden ağır bir kılıçla
  Bölüyorum kendimi
  
  (Anlayacaksın o vakit
  Sofradan neden zamansız kalktığımı)
  
  parantez içine alıp ayırdığım satırlar can yakıcı
  insanın içini acıtıyor... :(
  
  kaleminize ve yüreğinize sağlık
  
  selamlarımla
  
  Şaizer Uzgur
  
  
  

  Devamını Göster

  • 0
  • 0

  Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (1)