Hüdâi Şiiri - Olcay Yazıcı

Evvel ilham, âhir sözdüm
Kabukta kilitli özdüm
Oluş şifresini çözdüm:

Dîvan kuruldu Hüdâi
Sular duruldu Hüdâi

Hikmeti düğümlü dildim
Eşyanın sırrını bildim
Bütün eldeleri sildim:

Yeğnildi yüküm Hüdâi
Kaygım, ‘son hüküm’ Hüdâi!

Korkularım, melâlim var
Yıllar yılı gönlüm hep dar
Bir ‘kapı’ oldu Üsküdar:

Alevdim, söndüm Hüdâi
Hüdâ’ya döndüm Hüdâi

Kırk yıl ne geçti elime?
Cemre düşürdün çölüme
Aşkın şerh oldu ölüme:

Zamanı böldüm Hüdâi
Ölmeden öldüm Hüdâi!

Köhnelikte ‘düş sarayı’
Esrar perdeler ara’yı
Buldum arayı arayı:

Gül özünde bal Hüdâi
Dergâhına al Hüdâi

Görklü Çalap, keremi bol
Derya içre ‘emin bir yol’
Bîçareyim, mürşîdim ol:

Hüznümü dağıt Hüdâi
Bitsin bu ağıt Hüdâi!