Hoş Kalmayın Şiiri - İlyas Gültekin

Bende bu dünyada yaşayan bir bireyim..
Benimde sevmek, sevilmek, değer ve kıymet görmek,
İnsan yerine koyulmak gibi haklarım elimden alındı..
Beş para etmez yüreklerde savruldum defalarca.
İyi niyetlerimi kullandınız,
paramparça olacağıma aldırmadan üstelik..
Hayır diyemeyeciğimi bile bile merhametime oynadınız..
Kırdınız,
Üzdünüz,
Yaşamaktan soğuyacak hale getirdiniz..
En acısı da,
Biriniz bile arkasını dönüp bakmadı geride bıraktığı enkaza..
Ben sizi her zaman duydum sağır olamadım seslerinize..
Soğuk betonlar altında çığlıklarımı duymadı hiç kimse...
Çıkarmaya gücünüz yoktu tamam,
Bari ölmemi bekleseydiniz de öyle gitseydiniz..

Nefes olduklarım nefessiz bıraktı..
Ömür olduklarım ömrümden çaldı.
Yol olduklarım yolda bıraktı...
Can olduklarım ise canımı aldı..
Bir insanın sevincini elinden almak,
Kalbini kırmak, kul hakkı madem,
Yaşama hakkımı elimden alan hiç kimseye hakkımı helal etmiyorum...
Kalbimi kıran hiç kimsenin kalbi tek parça kalmasın..
Ağladığım gecelerin haddi hesabı yok,
Her damla göz yaşım vicdanlarınızı yıkasın..
Bahçemde ki çiçekleri dağıttınız,
Ezildi ayaklarınız altında..
Kelebek kadar ömrümde konacak bir yaprak bırakmadınız..
Ben bir bülbüldüm,
Konmaya kıyamazken gül sandıklarıma...
Kafeslere koyup konuşmaya bile küstürdünüz beni..
Acılarımı uyduruk bir hikaye gibi dinlediniz.
Sarılmanızı beklediğim noktalarda kahkaha attığınıza şahit oldum.
O an içimde kopan fırtınayı anlatamam..

Kirpik ucumdaki damlayı teselli etmekle geçti ömrüm...
Gönlümdeki boşluğun hesabını kim verecek.
Dizlerimin üzerine çöksem ,
Yıkılsam ve yahut ölsem kim üzülecek..
Kimin bahçesine hüzün uğrayacak.
Bilirim ki yas tutmaz kalpleri,
Taştan katı vicdanları asla yumuşamaz.

Olamazsınız benim gibi.
Sevemezsiniz benim gibi,
Siz insan olamazsınız..
Bende eskisi gibi olamam zaten.
Bu ilk değil ama son veda,
Gitmem gereken yere geç kaldım..
Terk edildiğiniz yerde,
Uğurlayacak tek kişi bulamamanız dileği ile..
Hoş kalmayın...