Hor Görme Şiiri - Abbas Paksoy

Hor Görme
Ne olur, selamımı geri çevirme.
Gül kapılarını, yüzüme dürme.
Öteyim dalında, beni hor görme.
Benimde olsun, konacak bir dalım.

İçim yanıktır, bakma sen yüzüme.
Hasret etti, gurbet beni gözüne.
Tütüyor vatanım, işte özümde.
Ana, baba, gardaş sindi içime.

Kabahat benim mi, selamı kestin.
Ben konuştukça, sen de, neden sustun.
Bekledinse susmamı, hata ettin.
Susamda konuşur, benim kalemim.

PAKSOY’um, küçükten derde boyandı.
Kötülük gelip, kapıma dayandı.
Gidelim dünyadan, şu yüreğim yandı.
Koysunlar kabire, bitsin şu çilem.