Hızır Şiiri - Evrim Evrensel

Borana tutuldum munzur dağında,
Car'ıma yetişmedi boz atlı Hızır.
Pas tutmuş dört nalı gördüm sağımda
Boz atın aramaktan yoruldu Hızır.

Yetiş ya boz atlı Hızır deyince,
Yetişir kurtarır dendi anınca,
Tufanda, boranda darda kalınca,
İmdada yetişendir bilindi Hızır,

Çağırdım gelmedi hiç bir darımda,
Ne Sivasta geldi ne de Çorumda,
Her çağırana yetişir derler darında
Zulümün korkusundan sindi ol Hızır.

Yol şaşırdı tipide, kapıldı çığa,
Kaldığım yerimden baktım ırağa,
Boz atın kurt yedi gördüm ki sağam,
Çığ altında kaldı boğuldu Hızır.

Seslendim baş ucuma dikildi, geldi,
Akan çığlar kaptı Hızırı aldı,
Kurt sürüsü Hızırın boz ata daldı,
Kurtarıcı işinden kovuldu Hızır.

Göründü öz gözüme özümmüş Hızır,
Derde yanlış merhem sürersen azar,
Özünden dileyen her sırrı çözer,
Biz bizi kandırdık çözüldü Hızır.

Evrim Evrensel der vardım huzura,
Kırk göz olup aktım Baba Munzura,
Bilgeş yaylasında erdim Hızır'a
Gayrı çağıramam sezildi Hızır.