Ne zaman ki düştük düşümüzün kıyısından
Bir insanlığımız kaldı bizden geriye kalan.
Ne meltemler kaldı akşam üstüne münhasır
Ne de bir serinlik eski yazlardan kalan.
Sabrımızı vurdu birileri,
Birileri gençliğimizi,
Kimisi yakasından tutup aldı bizden
Kıyıda köşede incinmemiş
Bayram sabahlarına sakladığımız sevinçlerini.
Öylece kalakaldık;
Öksürük nöbetleri,
Alışkanlık döngüleri
Ve üstümüzde incecik bir deri.
İnsanlığımızı çalmaya çalışanlar da oldu elbet bizden,
Göğün mavisini,
Bulutun beyazını
Ve türkülerini saksağanın,
Yusuf tutanın inceliğini.
Çok şey çaldılar bizden;
Aşkımızı çaldılar mesela,
Sevgimizi bulut sırtında,
Biletimizi çaldılar bir sonraki durak için olan.
...ve bir çok şey çalamadılar.
Ölmemiştik oysa,
Bir duvar üzerinde oturmuş, seyr-i alemdeydik.
Kayıt Tarihi : 14.3.2025 00:39:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!