Hırsız Şiiri - Yekta Karataş

Her hırsız gibi geldin; ansızın ve de gizli.
Daha mahmurluğumu atmamıştım üstümden.
Henüz çözülmemişti bile kalbimin dili.
Sevimsiz rüzgarlar gibi sızdın penceremden.

İşte bu uyku hâli, bu gaflet, bu tutukluk,
Şeytanî ruhun muydu beni böyle çeldiren?
Akılsızlık mı dersin, körlük ya da sarhoşluk?
Anlamadım neydi beni bu kadar delirten?

Hırsız nedir bilirim, oysa canavarsın sen!
Şimdi ne mal kaybettim ne mülkümü, evimi.
Sade bir et parçası didiklenmiş göğsümden;
Dünyaları yeseydin, yemeseydin dirimi!