Hırsız Şiiri - Azem Kurt

sabahın ilk ışıklarıydı
hüküm sürüyordu sokakta sessizlik
gözlerim dalmışken boşluğa
uzaktan bir karartı göründü ilkin
yaklaştıkça seçiliyor
güzelliği yüzünde tınlıyordu
merhaba dedi senfonik bir sesle
felfecir bir gözle süzülerek etraf
çöktü yanıbaşında duran sedire
hiç konuşmadı
çantasına uzanıp eli bir sigara çekti
aldığı sadece birkaç nefesti
gözleri gözlerimde “müsadenizle” dedi
gitti
hırsızdı giden
işte buydu beni yıllarca kahreden