Yok olmak...
Uzak şehirler gibi bakışların
Bildiğim ama yanımda değil...
Gülüşünün ardında saklanan
Bir siyah gül çaresizliğinde hüzün
1 Mayıs 1977 anısına...bütün emekçilere...
Yendi ekmekler,o çalışkan ellerden
O eller denizde vapurla,
Uçakla yedi kat havada...
Çıplak kalmasın diye bedenler
Şimdi...
Şimdi alıp elime kırıntılarını
Günün
Balıklara yem edesim var....
Hapsedilmiş kuşları
''8 Mart 1857'de ABD 'de yanarak(!) ölen dokuma işçisi emekçi kadınların ve özgürlük,eşitlik adına baş kaldıran,tecavüz edilerek öldürülen tüm kadınların anısına''
Omuz omuza..
Meşale gibi yandı emekçi kadınlar
Işıkla aydınlattılar yollarını...
Bedelini ödediler
Denizden esen yel gibi misin?
Geceden süzülen ay gibi mi?
Martı kanadında tuz gibi misin?
Ben nasıl bileyim yâr gibi mi?
Yağmur ortasında koca şehirde
Yağmura karışır akar gider mutsuzluk,
Sancısını çekeriz arınmanın...
Parmak uçlarımızdan dökülür yaşlarımız,
Gözlerimizden yağar yağmur,
Çekeriz arınmanın sancılarını...
Bulutlar birikir önce gözlerimize,
Doluda siperim
Yokuşta nefes
Inişte engel Önümde...
Gülüşlerimde tad,
Genişliği
Görüş mesafemin...
Boğaz’da
Bir kıyı yürüyüşünde
Hissettim seni,
Nasıl bulduk birbirimizi
Senin canın yanarmış
Bilmeden,
Nezaman başımı çevirsem
Çapkın mavi,
Göz kırpar penceremden
Çağırır koynuna...
Daha Nisan be gülüm
Bekle,koynun soğuktur senin
Uzattı narin ellerini
Bana doğru,
İncelmiş cildinde damarları
Soluk mavi mürekkeple yazılmışcasına
Hayat hikayesini anlatıyordu...
Bir karış bile değildi halbuki
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!